Ik ben een alleenstaande moeder. Vierentwintiguurszorg, en dat al zo'n dertien jaar.
Ik geniet met volle teugen als zoon eens een avondje weg is.
Dan heb ik het hele huis voor mijzelf, ik kan doen en laten wat ik wil.
Meestal plof ik op de bank , met een dekentje en een poes in de knieholte.
Ik kan zappen van zender naar zender, ik kan in slaap vallen tijdens een saaie film, ik kan een hele zak chips eten en de fles aan mijn mond zetten i.p.v dat ik het keurig in een glas schenk.
Ik kan een hele harde scheet laten en trek mij niets aan van de poes die zich doodschrikt.
Natuurlijk kan ik dit alles ook doen als zoon thuis is, maar soms moet ik het goede voorbeeld zijn.
Wat ik vooral niet mis, is het geluid van de PS 3 en het eeuwige geroep "mám!"
Zit ik net lekker een film te kijken is er weer iets wat ik moet zien bij hem op zijn televisie. Zit ik net op het toilet is er weer een vraag die op dat moment beantwoord moet worden.
Heerlijk vind ik het, zonder zoon .
Een avondje dan.
Het mag ook een paar dagen zijn.
Dan ben ik blij dat hij er weer is.
Dat we weer samen zijn.
5 opmerkingen:
Lekker is dat he zo'n harde scheet laten?
Ontroerend. Heel waar en heel herkenbaar ! Lekker bankhangen kan af en toe toch echt zalig zijn, niet ?
:-)
ik zie het zo voor me:-)
gniffel
idem hier, behalve dan scheten laten ...
ze hebben er een neus voor om je net iets te vragen als er iets leuks is op de tv
op "mam" reageer ik niet, hij komt maar naar mij toe als hij iets te vragen heeft ... alleen dan niet net als ik naar dat ene tv-program kijk
Een reactie posten