Zoon vroeg hoe hij geheten zou hebben als hij een meisje zou zijn geweest.
Ik wist het niet meer goed. Wat ik wel wist, is dat de naam die hij nu heeft vanaf het begin al op nummer één stond.
Er moest ergens een doos zijn waar van alles in zat uit de babytijd, de negen maanden agenda, het eerste jaar van zoon.
Zoek en gij zult vinden, dacht ik.
Ver weg in een kast vond ik de doos.
De boekwerken gevonden, maar ook zijn eerste twee pakjes die hij droeg. Hij was klein en droeg maatje 56. Het was bloedheet toen zoon geboren was en lag na drie weken alleen maar in een zwembroekje in de wagen.
Allemaal miniscule kleding van onze hartedief.
Kleine schoentjes vond ik, zijn navelklem, zijn poppetje waar hij mee sliep, zijn eerste speen en tevens laatste want zoon spuugde de speen uit.
Het leukste van de doos waren de twee boekwerken die ik en papa geschreven hebben, elke dag.
Hoe je zou heten als je een meisje was, hoe mama zich voelde, hoe slecht je sliep, hoe geinig je lachtte en hoe vaak papa met je erop uit was.
Hoe hij geheten zou hebben als het een meisje was?
Waarschijnlijk Tara of Jessica.
4 opmerkingen:
wat vond je zoon van de doos, de boekwerken en de namen?
Hij vond het leuk, wilde niet geloven dat hij in die pakjes had gelegen en vooral dat zwembroekje moest hij erg om lachen;-)) De boekjes heeft hij nu nog niet allemaal gelezen maar zijn belangrijkste vraag was beantwoord. Het is ook leuk voor hem dat zijn vader erin geschreven heeft, dat hij kan zien dat ook zijn vader kon schrijven en genoot van alles wat hij als kind met zich mee bracht. ( vader is zo goed als uit beeld na een sprong voor de trein 14 jaar geleden)
Ik heb ook een doos voor hem. Daar zit ook een brief in die ik geschreven heb toen ik besloot bij zijn vader weg te gaan.
Af en toe denk ik wel eens ... zal ik die brief gaan lezen? Zit al 15 jaar in een dichte enveloppe ;-)
Er zit ook een plukje haar van hem in als baby.
Het is leuk voor hem om later te bekijken denk ik. Naast al die foto-albums zitten hier speciale dingen in.
Verder hangt zijn eerste skipak jas in mijn slaapkamer.
en als hij een meisje was zou hij vernoemd zijn naar zijn oma die dat jasje heeft versteld zodat hij het zo lang mogelijk aankon :-)
O, ik had hetzelfde dagboek, hahaha
Niks in geschreven. Het waren 9 maanden waarin de situatie niet makkelijk was. Dus weggegooid denk ik.
Een reactie posten