Uitgaan

Ruud van Empel

Ik heb die tijd gehad. Ben goed vijftig jaar en ben sinds een jaar of tien "allergisch" geworden voor grote gezelschappen.
Er is geen moment geweest dat ik mij zo eenzaam en alleen voelde , toen ik na een avond uit alleen in de auto zat op weg naar een koud huis waar niemand zat te wachten. Vanaf die tijd is het gestopt, dat uitgaan.
Toen ik jong was, kon ik het stempel "party animal" krijgen.
Elk weekend feest, uitgaan, opmaken, draaien voor de spiegel of ik wel de juiste kleding uitgezocht had.
Dat ik toen mezelf moest wurmen tussen honderden andere uitgaanders viel mij niet op. Dat ik schouder aan schouder moest dansen?
Hoe dichterbij, hoe beter moet ik toen gedacht hebben.
Zwetende mensen, drankjes over je heen krijgen , stinkende adem dicht bij je oor, lange wachttijden bij het toilet.
En als het meezat had je iemand aan de haak geslagen en was een vette tongzoen het einde van de avond.
Ook daar moet ik niet aan denken, eerlijk gezegd.
Ik kom tot de conclusie dat ik saai geworden ben.
Ik moet mij maar gaan opgeven voor klaverjasavonden en bingo's.