Sinds Februarie is mijn bovenbuurman verhuisd.
Ik ben er niet rouwig om.
Ik mis hem voor geen meter eigenlijk.
Ik kan zelfs zeggen dat ik blij ben dat hij weg is.
Jaren geleden heeft hij onze Max ( papegaai) nat gegooid omdat hij vond dat hij in zijn privacy aangetast werd door Max.
Ik wist toen al dat onze verstandhouding nooit goed zou zijn of goed zou komen.
Maar daar bleef het niet bij.
Als ik aan kwam rijden en ik stapte uit de auto , wipte hij iets uit zijn stoel omhoog om te kijken wat ik bij mij had , aanhad of gekocht had.
Whatever.
Ik voelde mij steeds bekeken oor hem.
Daar bleef het niet bij.
Als ik in de tuin zat of lag voelde ik zijn ogen prikken .
Ja! Got you.....
Stiekem achter zijn vitrage stond hij te gluren vanuit zijn slaapkamerraam.
Als ik naar boven keek, helde hij snel achterover en dacht waarschijnlijk dat ik hem niet had gezien.
Vreselijk, die man.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten