Een zus van vriendin geeft 2000 euro uit om het kind in haarzelf te ( her) vinden
Onverwerkte trauma's
Geesten uit je jeugd
Huil en lach sessies
Als je op Google kijkt dan heb je keus genoeg
Wel tegen betaling
Websites al of niet zweverig, die je een poot uitdraaien om jezelf te vinden
Als ik naar mijzelf kijk, ben ik eigenlijk nooit volwassen geworden.
Ik zie er dan wel oud(er) uit maar innerlijk ben ik nog een kind
Ik vind er ook niks aan om verantwoording te nemen voor alles en nog wat.
Het opvoeden van een kind vond ik soms een strubbeling omdat ik soms zaken wilde goedkeuren omdat het kind in mij dat leuk vond
Maar als ouder kon ik dat niet maken
Ik bouwde boomhutten, ik zat in zijn zelfgebouwde tentjes , ik lag uren op de grond met zijn trein
Ik sprong op het bed met hem, want ik voelde mij kind
Ik loop het liefst in kleurige kleding i.p.v keurige truitjes, met dito broeken
Ik hang het liefst een boho tas schuin over mijzelf heen, ipv een keurige clutch of lederen tas
Ik lig het liefst languit op de bank
Ik zit in een zitzak ipv een tuinstoel die je naar achteren kunt schuiven
Ik loop op roze sneakers
Ik dans gek op Venus van Shocking Bleu
Ik huil het liefst bij iemand op schoot, en schommel zachtjes heen en weer en droom weg
Ik wil geen volwassen ridder zijn die met haar lans de wereld in trekt of zit
Ik wil het kind zijn die op een hobbelpaard zit
Zoon zegt vaak "Gedraag je eens als een oude vrouw"
En vervolgens liggen we dubbel
Als ik hem weer eens laat schrikken doordat ik mij achter de deur verstop en boe zeg
Het is niet iets van de laatste tijd, ik heb het altijd gehad.
Ouder worden hoort erbij, maar het kind in mijn strubbelt tegen
Ik hoef het kind niet te zoeken, ze is er altijd, ze hoort bij mij
Ik denk wel eens, zou ik nou de enige zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten