link
Je hebt het benauwd, bent kortademig, en last van hartkloppingen.
Ik had er geen last van en toch was mijn kransslagader zo goed als dicht geslibd.
Dat is raar, zo mankeer je niets, zo lig je in de OK voor drie omleidingen.
Ik heb mij nooit zo kut gevoeld na deze operatie.
Gewoon, mijn hele lijf protesteerde tegen dit geweld bij mijn hart.
Ik bedoel je borstbeen wordt gewoon in tweeën gezaagd en ik had de pech dat alles ging ontsteken.
Resultaat was 8 weken ziekenhuis, 10 weken met een open borst en een vacuümpomp er op om de infectie te bestrijden.
We zijn nu bijna twee jaar verder en mijn lijf heeft het opgegeven. Ik ben tussen mijn oren lang meegegaan om niet op te geven, maar die strijd heb ik verloren.
De infectie , de medicatie die ik moet nemen maken dat ik iemand ben waar ik niet blij mee ben.
Zweetaanvallen, geen conditie meer, gewichtstoename en overal pijn aan de spieren, zelfs onder mijn voeten.
Wist ik veel dat daar ook spieren zitten...
Ik ben blij voor al die mensen die opgeknapt zijn van een bypass, maar volgens de cardioloog ben ik één van de weinigen die wel een operatie nodig had ( en snel ook) maar zich nooit meer echt goed zal voelen.
Daar moet ik het mee doen.
Maar wil ik het wel?
Je hebt het benauwd, bent kortademig, en last van hartkloppingen.
Ik had er geen last van en toch was mijn kransslagader zo goed als dicht geslibd.
Dat is raar, zo mankeer je niets, zo lig je in de OK voor drie omleidingen.
Ik heb mij nooit zo kut gevoeld na deze operatie.
Gewoon, mijn hele lijf protesteerde tegen dit geweld bij mijn hart.
Ik bedoel je borstbeen wordt gewoon in tweeën gezaagd en ik had de pech dat alles ging ontsteken.
Resultaat was 8 weken ziekenhuis, 10 weken met een open borst en een vacuümpomp er op om de infectie te bestrijden.
We zijn nu bijna twee jaar verder en mijn lijf heeft het opgegeven. Ik ben tussen mijn oren lang meegegaan om niet op te geven, maar die strijd heb ik verloren.
De infectie , de medicatie die ik moet nemen maken dat ik iemand ben waar ik niet blij mee ben.
Zweetaanvallen, geen conditie meer, gewichtstoename en overal pijn aan de spieren, zelfs onder mijn voeten.
Wist ik veel dat daar ook spieren zitten...
Ik ben blij voor al die mensen die opgeknapt zijn van een bypass, maar volgens de cardioloog ben ik één van de weinigen die wel een operatie nodig had ( en snel ook) maar zich nooit meer echt goed zal voelen.
Daar moet ik het mee doen.
Maar wil ik het wel?
3 opmerkingen:
Lieverd, ik hoop dat er iemand van de medici met een oplossing komt. Wat klinkt dit zwaar. Krijg je hier wel ook de nodige mentale ondersteuning bij? Ik hoop dat je toch nog ergens de kracht vindt om door te willen gaan en daar plezier aan te beleven. X
Och meiske, wat een ellende allemaal. En het ergste is, soms hebben we niks te willen. Zeker niet gezien jullie gezinssituatie. Maar ik kan mij goed voorstellen dat je hier helemaal moedeloos van bent.. Dikke knuffel. xxx
Molly,
Dat klinkt erg beroerd!
Ik ga er even vanuit dat je een cholesterolverlager slikt, daarbij vraag ik mij af als dat zo is of je ooit een andere geprobeerd hebt. Ik weet van mensen uit mijn omgeving, dat zij veel last van spierpijn hadden en dat het bij gebruik van andere cholesterolverlagers veel minder was en ook dat het helemaal verdwenen was.
Ik wens je veel sterkte toe,
jeer
Een reactie posten