Ik dacht niet dat ik ooit zou zeggen "Ik ben gescheiden"
En toch is het gebeurt.
Nee, niet van mijn kant.
Ik heb mijn man jarenlang verzorgd na zijn sprong voor de trein.
De eerste 10 jaar heel intensief, later op afstand maar wel elke weekend thuis of ik bij hem.
Hij was mijn grote liefde,
Hij was de beste vader die je je maar voor kon stellen.
En out of the bleu zijn we vorig jaar gescheiden, op zijn verzoek.
Woest was ik, verdrietig , het voelde als stank voor dank.
Zoon wil geen contact meer met zijn vader, helaas.
Hij neemt hem van alles kwalijk en dat snap ik wel.
Maar het is zijn vader, waarvan je er maar één hebt,
Hoe anders kan je leven verlopen, bedenk ik mij wel eens.
Hoe anders had ik het gewild?
Hoe anders had ik het mij, onze zoon en hem gegund?
Maar het werd anders.
Ik ben gescheiden
2 opmerkingen:
Ik weet niet wat te zeggen... uit angst het verkeerde te zeggen.
Virtuele knuffel dan maar...
je mag alles zeggen hier
Een reactie posten