donderdag 28 februari 2013

Nestje bouwen


Twee jaar geleden was er bij ons achter een hoge boom met een nestje er in.
Zo leuk!
Ook heel leuk toen voor onze Molly en Rover die toen nog kitten waren en met alle gemak die hoge boom inklommen , vervolgens de de bewoners eruit mikten en er zelf in gingen liggen.
Buurman aan de overkant was helemaal over zijn toeren.
"Die klote katten "schreeuwde hij!
Sorry, stamelde ik.
De twee kittens keken even over de rand van het nest heen en vervolgde hun middagdutje.



dinsdag 26 februari 2013

maandag 25 februari 2013

Hiep hiep...


Ja, ik ben jarig!


Hoera!


Een waardeloze dag om jarig te zijn!
Jemig, maandag , hoe kunnen ze het verzinnen?
Ik vier mijn verjaardag altijd gewoon op de dag zelf, ik doe niet aan meerdere keren verjaardag vieren.
Voor de goede orde heb ik wat vriendinnen uitgenodigd, maar ik wist natuurlijk al dat er zo goed als niemand kon komen, omdat er gewerkt moet worden.
Geeft niks, deze dag gaat gewoon weer voorbij en morgen ben ik weer jarig af.
De slingers hangen en ik heb met Max "Lang zal zij leven" gezongen.


zaterdag 23 februari 2013

Body art



Gesine Marwedel

Dat is wel even wat anders he ? dan painted belly's/ borsten/ billen?
In elk mens zit een beest, blijkt maar weer;-)

vrijdag 22 februari 2013

woensdag 20 februari 2013

Obese en ander tv materiaal


Wat vind u nou eigenlijk van het programma "Obese" ?
Oh , u kent het niet?
Hele forse dames of heren kunnen die onder begeleiding gaan afvallen.
Een laatste redmiddel, zeg maar.
In vol ornaat zien wij als kijkers de dikkerds staan op een weegschaal die nog net het gewicht aan kunnen geven, zien wij ze bijna dood gaan van ellende als ze moeten sporten.
In een jaar tijd vallen de deelnemers meer dan 25 kilo af, sommigen wel 50 kilo!
Echt knap, maar moet dat nou allemaal op televisie?
Zijn ze helemaal afgevallen en ( vol) slank worden we weer geconfronteerd met vellen.
Stukken huid die erbij hangen als oud vuil en die men liever kwijt is.
We worden als kijkers meer en meer geconfronteerd met programma's waar mensen hun hele hebben en houden bloot leggen.
Is het niet omdat ze vreemd gaan, dan is het omdat ze 20 honden of 80 katten in huis hebben lopen.
Is het niet omdat men de kinderen niet in de hand heeft dan is het wel omdat we in de schulden zitten.
Is het niet omdat we gaan scheiden, dan is het weer omdat we gaan trouwen.
Is het niet omdat we liefde zoeken, dan is het wel omdat we gepest zijn.
Liggen we niet met onze benen wijd om te bevallen dan hebben we weer een aambei die open en bloot bij de dokter op televisie te zien is.
Hebben we een trauma opgelopen, of hebben we weer een buitenlandse liefde uit Gambia?
Gaan we emigreren of zijn we verslaafd aan alcohol en drugs.
Gaan we op zoek naar God en schudden we de hand met de duivel?
Laten we ons lichaam niet verbouwen, dan gaan we wel weer dood.




zondag 17 februari 2013

vrijdag 15 februari 2013

Héél apart...


Met recht kunnen deze schoenen "Killer heels" genoemd worden.
Stap niet met de wals op haar voeten, want je bent meteen je tenen kwijt.



Ik weet niet of je er high van wordt als je deze mushrooms 's avonds laat branden, maar dat zult u zelf moeten ondervinden.



woensdag 13 februari 2013

Voor de iPhone verslaafden



Voor degenen die hun iPhone niet kunnen missen.
Elke dag een foto , een persoonlijk dagboek, gewoon op je iPhone. Prachtig vorm gegeven door Studio Room.
Gratis te downloaden.
Misschien dat je aan het eind van het jaar dan kunt zien wat je allemaal mist of gemist hebt door het vele dagelijks gebruik van de iPhone.
Ik erger me rot aan al die mensen die doen alsof hun leven afhangt van dat ding.
Leerlingen die in paniek raken als hun speelding afgepakt wordt, mensen die cassiéres vragen om even te wachten omdat ze in gesprek zijn, kinderen van elf jaar die met zo'n ding in hun zak lopen, iedereen die vindt dat ze hele dag bereikbaar moeten zijn en iedereen die alles wil weten wat een ander doet op de sociale media!

maandag 11 februari 2013

Hebben!




Wat anders dan de gewone lollies toch?



Hands up, or I kill you!



Gezien de lange winter , misschien fijn voor de vogels in uw buurt?

zondag 10 februari 2013

Birds


John Pusateri

Denkt u een beetje om de vogels deze winter?
Ik kan mij herinneren dat mijn moeder altijd stukjes brood na het ontbijt buiten gooide voor de vogels.
Ik doe dat eigenlijk nooit maar de afgelopen weken heb ik dat wel gedaan.
En dan komen die zwarte kraaien er als een idioot aan gevlogen en pikken alles weg voor de rest.
Krengen!



woensdag 6 februari 2013

Dagfoto 6/2/2013


Max is herstellende.
Ze praat nog steeds niet veel. Het blijft bij "Dag Max, doei en kom maar".
Wat ze ondertussen wel heerlijk vind is gewiegd te worden in een thee of handdoek zodat wij de medicijnen kunnen geven ( kuur antibiotica moet afgemaakt worden).
Ze spartelt niet tegen, ze gaat bij wijze van spreken gewoon in de theedoek zitten.
Als een babietje ligt ze te wachten op haar druppels. Ik open haar snavel en met alle gemak ligt ze tegen mij aan. Ze knort een beetje en sluit d'r oogjes en ik sus haar.
Ze eet ondertussen weer redelijk goed. Zaadjes gaan er goed in, maar ook een toastje met ei, of een stukje worst.
Ik zie haar niet meer kokhalzen, en 's avonds vliegt ze wat heen en weer tussen haar kooi en het aanrecht.
Nou Max?
Word het nog wat met je?

dinsdag 5 februari 2013

Wat denkt u?


Menunana

Onze koningin stopt er mee.
Een drama?
Welnee, zoals elke oma mag ze nu genieten van haar kleinkinderen, haar zoon Friso bezoeken in Engeland en misschien eens uitslapen?
Het is de tweede koningin die ik mee heb mogen maken en ik vind het vreemd dat we straks een koning zullen krijgen.
En zal Alex het wel aan kunnen? Bekend is dat Alex eigenlijk helemaal geen zin heeft in het koningsschap. Ook al zegt men dat hij er nu wel aan toe is. Ik geloof er niets van. Wie zit er nu te wachten op een keurslijf?
Of we het koningshuis nog nodig hebben?
Nee, ook niet eigenlijk, wat mij betreft.
Wat denkt u?

maandag 4 februari 2013

Wat bijna niemand ziet




link

De winter is er straks niet meer.
Geen kale bomen, geen kale struiken.
Knoppen die ontstaan, groen blad aan de bomen en vogels die fluiten omdat het voorjaar in aantocht is.
Ontluikend groen wat we kunnen zien.
Toch missen we ook heel veel van wat de aarde ons te bieden heeft aan natuur.
Iets wat we niet met het blote oog kunnen zien of ver weg van ons zicht mooi staat te zijn.
Kleine stukjes kunst bijna.....

zondag 3 februari 2013

zaterdag 2 februari 2013

Ziek, zwak en misselijk

De griep heerst.
Tot een paar dagen geleden was er niets aan de hand bij ons thuis. Maar opeens voelde jij je niet lekker. Je zat stil, je viel steeds in slaap en eten?
Daar begon je helemaal niet aan.
Ik maakte mij zorgen want je bent nog nooit ziek geweest, laat staan naar een dokter gaan.
Je moest naar een speciale arts, die veel weet over jou en weet hoe te handelen.
Want vind je dat je onheus behandeld word, bijt je meteen van je af.
Je mag blij zijn als je dan alleen een gat in je vinger hebt en dat je niet het topje van je vinger kwijt bent.
Maar je was te ziek he?
Gewillig liet jij je meevoeren in de auto, op weg naar Den Haag, want bij ons in de stad is er geen arts die alles weet over jouw soort.


Je had meteen in de draagmand gepoept. Handig want je ontlasting moet onderzocht worden. In de spreekkamer ging je echt niet op de stok zitten maar meteen op mijn hoofd en omdat je zo gespannen was poepte je ook dáár even snel tussen mijn krullen.
Lange scherpe nagels zorgden ervoor dat je je niet zomaar liet onderzoeken. Help!!!!
Gerold in een handdoek, werd de hele buik onderzocht . Je ogen waren bedekt, want als je niets ziet ben je rustiger.
Of ik meteen maar een manicure wilde geven aan je, want dat zou ook makkelijker zijn als ik jou straks medicijnen moest gaan geven.
Oh help, dacht ik, dat gaat nooit lukken met die vlijmscherpe snavel.
Maar wat was je gewillig met druppels geven zeg!
Als een baby in een handdoek en keurig je bekkie open. Grote meid, Max!
Ik heb je vervloekt jaren geleden, ik wilde je kwijt.
Kwijt omdat ik met niets meer herinnerd wilde worden aan je eerdere baas. De man waar ik zo van hield en mij én ook jou gewoon voor oud vuil liet zitten.
Jaren heb je er over gedaan om door mij geaaid te willen worden. Om vertrouwen te hebben in mij, want mannen zijn veel interessanter voor jou.
Je plek in ons gezin te veroveren, de woorden en zinnen te zeggen die je opgepikt hebt in die zeven jaar .( of is het zes?)
Toen je een paar jaar geleden wegvloog was ik ook al zo over de zeik, en nu ben ik bang dat je dood gaat. Terwijl je best oud kan worden.



De rekening zou ik eigenlijk moeten declareren;-) Twee keer nu naar Den Haag geweest en echt Max, je bent reteduur in onderhoud. Duurder dan een hond of kat. Maar je bent ook een diertje dat leeft en bij ons hoort dus pinnen we gewoon en zien we wel hoe het deze maand verder gaat.
Vanavond heb je een crackertje op met ei, hele kleine stukjes nam je en je hoefde niet te kokhalzen.
Vies he, dat oprispen??
Nu zit je weer op je kooi, met je koppie verstopt in je verenpracht. 
Je praat al twee dagen niet. Ik hoor geen Doei als ik wegga, ik hoor je niet meezingen met Adéle of Paul de Leeuw en weet je dat het heel vreemd is om jouw stem ( lees mijn eigen stem) niet te horen?
Ik hoop toch echt dat de medicatie zijn werk gaat doen en dat een narcose niet hoeft om je goed inwendig te onderzoeken.
Want van de stress zou je wel eens dood kunnen gaan, zo vertelde de arts.
Nou lekker, dacht ik, dat gaat ons niet gebeuren!
Kom op Max, je kunt het!


vrijdag 1 februari 2013

Bodies


Roger Reutimann

Vroeger kon ik mijn lichaam in allerlei hoeken zetten. Niet zo gek als je weet dat ik aan keurturnen deed. Drie  keer per week trainen en vaak in het weekend wedstrijden.
Spagaat was een makkie.
Wijdbeens op de balk vallen was eveneens makkelijk en zeer pijnlijk.
Radslag, flikflak, handstand, salto, ik kon het allemaal.
Als ik nu geluk heb durf ik van de duikplank nog een salto te doen, maar dat is het dan ook.
Wanneer ik een koprol doe, zit er een figuurlijke zwemband in de weg en heb ik last van mijn rug.
Handstand durf ik niet meer omdat ik bang ban dat mijn flubberarmen het niet kunnen houden. Radslag lijkt nergens meer op. Er vliegt iets half door de lucht. Iets wat mijn benen zijn.
Laat staan dat ik zoiets op de balk nog zou kunnen doen.



Dit is mijn ding