Versleten en veranderd

Zo zie ik mijzelf tegenwoordig.

In de spiegel zie ik dezelfde, maar ze is anders.

Vorig jaar lag ik ineens op de OK voor een bypass, terwijl ik nergens last van had. Doordat ik pijn aan de kaken had kwam ik in het ziekenhuis terecht en bleek ik na onderzoek een behoorlijk dicht geslibde  kransslagader te hebben.

Krijg nou wat!

Na de operatie kreeg ik een ernstige ontsteking op het borstbeen. Totaal heb ik mogen "genieten" van acht weken ziekenhuis.

Tot op de dag van vandaag is het nog pijnlijk en niet goed.

Maanden later kon ik opeens niet meer praten. Een kleine TIA , was snel over, maar toch...

Naast alle lichamelijke misére, is er ook de verandering in mijn psyche. 

Minder geconcentreerd, ik ben nog valser geworden dan ik al was volgens wat mensen. Het is maar wat je onder vals verstaat.(  ik ervaar het meer als niet met mijn neus dezelfde kant op staan als iedereen, een beetje recalcitrant)

Ik maak mij druk om mensen die zich absurd druk maken om een Zwarte Piet, MeToo, racisme , man/vrouw/genderneutraal of mensen die mij tot de orde willen roepen op een nare manier.....

Dan denk ik, jeetje joh, ga wat doen i.p.v. zo door te draven.

In feite doe ik natuurlijk hetzelfde , alleen dan aan de andere kant.

Ik ben sneller van slag, ik val sneller, voel mij onzeker.

Men verwacht dat ik dezelfde ben ( ben geopereerd, kan weer praten), maar helaas, ik moet u teleurstellen.

En nu?

Ik heb me nog nooit zo klote gevoeld als nu. Ik had nergens last van en nu ben ik een gebroken mens, met allerlei klachten en met name van de medicijnen.

Fijn hoor die medicatie, minder zijn de bijwerkingen waar ik elke dag last van heb en mijn leven zo beïnvloed dat ik het niet leuk meer vind.

Jammer he?

Sommigen zeggen "Meid , je bent er nog!"

Ja, ik ben er nog.

De schilderijen zijn prachtig he?

Euan Uglow